Na enorm lang wachten... DEEL 2!

'beter laat dan nooit' onder dat motto upload ik vandaag mijn laatste blog. De foto's zijn ondertussen ook te zien. Geniet nog één keer van mijn laatste blog over Oeganda en mijn reis. 

DEEL 2 12 mei- 19 mei
12 mei weer een rust dagje tussendoor. Tenminste dat was een optie. De Maasjes (exclusief Milotte) en ik zijn naar Kibale gegaan om daar een Chimp (chimpansee) trekking te gaan doen. Weer enorm vroeg het bed uit en op naar het kantoor om de permits te krijgen. We waren hier om 7.00 uur, wat betekende dat de man die er over ging zijn bed nog uit moest komen en op het rustige Afrikaanse tempo aan kwam lopen. Op z’n gemakje maakte hij de permits en wees ons nog maar eens op het mooie uitzicht. Na een uur was hij eindelijk klaar en bedacht hij zich dat we eigenlijk om 8.00 uur bij de Chimps moesten wezen. ‘Yes, you are late now’.. Omdat hij een uur nodig had voor wat permits waren wij nu te laat, maar hij zou bellen zodat ze op ons zouden wachten. Na een korte trip naar het kantoor bij de Chimps konden we direct door. Onze ranger vond dat mijn schoenen niet goed genoeg waren en daar moest ik maar laarzen voor krijgen. Na hem overtuigt te hebben dat mijn schoenen prima waren, gingen we op pad. Het bos van de Chimps is totaal anders dan die van de gorilla’s. Waar we daar nog stijl naar beneden gingen, was het hier eigenlijk vrij relaxt lopen. Na een uur lopen kregen Manon en ik er een beetje hard hoofd in. Het blijft een vraag teken of je ze vindt. Hier gaan niet (zoals bij de gorilla’s) rangers vroeg op pad om ze te zoeken. Hier ben je dus aan het zoeken en aan het rond kijken, waar je geen idee hebt waar ze zijn. Maar goed toch waren ze daar dan plotseling. Hoog in de bomen zagen we een paar Chimps zitten. Na een half uur werd het donker en had ik het wel gezien. Je kon de Chimps amper zien, dus ik baalde wel aardig. Maar toen begon het plotseling te regenen (zoals dat wel vaker gebeurt in een regenwoud). De Chimps werden onrustig en kwamen met z’n allen naar beneden. Zo hing er ineens een Chimp aan de tak voor me. Wauw wat was dit gaaf. We zijn deze Chimp gaan volgen verder het regenwoud in. Een tocht waar je uit moest kijken dat je niet uitgleed of een tak in je gezicht kreeg. Even liep hij op twee poten en ging daarna weer door op vierpoten. Dit was erg bijzonder dat we dit hadden gezien vertelde onze ranger. Na nog wat achtervolgingen kwamen uit bij de groep waar alle Chimps bij elkaar zaten. Te schuilen voor de regen. Ze zaten op hun hurken, met hun armen om hun heen. Bijzonder, net mensen. Ondertussen waren wij door en door nat geworden en was ik erg blij dat ik de regenjas van Milotte heb kunnen lenen. Na een lange weg door het regenwoud kwamen we weer terug bij de bus waar Chris op ons had gewacht. Snel een ontbijtje eten met thee om weer op te warmen. Nadat we dit op hadden konden we onze weg weer terug rijden naar onze huisjes. We zijn hierna doorgereden naar Fort Portal zelf en hebben hier onze auto even laten maken, ondertussen boodschappen gedaan en we hebben nog heerlijk gegeten bij Dutchess. Tijd om richting Murchinsson falls te gaan. Hier kwamen we ’s avonds laat pas aan. We zijn eerst nog naar een plek gereden waar je boven de waterval staat. Heel gaaf. Bij red chili murchinsson falls aangekomen waren er nog maar een paar dingen te vinden in de keuken, dus veel keuze was er niet. Onder het eten liep er een nijlpaard rustig langs en als ik naar voren keek zag ik een paar wrattenzwijnen. Heel bijzonder. Na het eten was het alweer tijd om te gaan slapen, tandenpoetsen en naar bed. Toen had de ‘huis’ nijlpaard maar even bedacht om te grazen naast mijn tent. Bijzonder om zo’n lomp beest naast je tent te hebben. Rustig je tent in en gaan liggen. ’s Nachts wordt je dan nog een keer wakker omdat  je weer gegraas naast je tent hoort. Dan denk je ‘oh, weer een nijlpaard’ je draait je om en gaat weer slapen. Bijzonder hoe dat soort dingen normaal worden. Terug denkend is het eigenlijk heel bijzonder. Maar na boottocht bij Queen heb je al zoveel nijlpaarden gezien dat het voor je gevoel al zo ‘gewoon’ is geworden.
13 mei Een dag waar we weer vroeg moesten op staan. Op tijd eruit om een boottocht te maken over de nijl. Bart en ik zijn boven op de boot gaan zitten om vanaf hier een prachtig uitzicht te hebben. Stom dat je als je over de Nijl vaart, je af en toe het gevoel hebt dat je gewoon weer op één van de slootjes van de Beulacke bent. Natuurlijk zit er iets meer stroming in de Nijl en is deze ook ‘iets’ breder. Ook heeft de Beulacke geen krokodillen en buffels in het water liggen. Hier zagen we weer bizar veel nijlpaarden. De krokodillen waren wel enorm gaaf! Na de boottrip had Chris ons lunchpakket opgehaald en hebben we aan de kant van de Nijl heerlijk gegeten en hebben we gewacht tot de pont vertrok. We zijn dus vervolgens met een pontje de Nijl overgestoken en zijn richting de uitgang gereden. Onderweg kwamen we giraffen tegen!! Op dat moment heb je echt weer een lion king gevoel. Deze werd dan ook hard op gezet in de auto! Mee zingen en eindeloos turen over de bergachtige vlaktes.
Hierna begon de lange rit richting Entebbe. Zo’n +- 200 km. Tussendoor hadden we nog de keuze om naar de neushoorns te gaan. Dit waren de enige dieren die nog misten op onze big five lijst. Hier moet je dan natuurlijk wel heen gaan, een klein half uurtje weer het binnenland in. Er zijn nog 14 neushoorns in Oeganda. Deze neushoorns worden beschermd en zitten achter hekken. Het reservaat is enorm groot, maar als deze dieren niet worden beschermd zouden ze binnen no time uitgestorven zijn. Helaas is het ivoor in de hoorn op hun neus nog zeer gewild.  We kregen mooie rode laarzen aan en we konden op pad. De rangers hielden weer continu contact met elkaar waar de dieren waren, zo hoefden we dit keer niet ver te lopen voordat we de eerste neushoorn zagen. Dit was Obama. Één van de dominante mannetjes van de groep. Bij hem liepen nog 2 vrouwtjes. Dit waren zijn dochters. We zijn uiteindelijk ander half uur bij de neushoorns gebleven. Bizar dat we weer op zo’n korte afstand bij zulke gave dieren waren. Deze dieren zijn ook weer bizar groot, maar zo mooi om te zien!
Na de neushoorns snel op de reis verder. Het werd al donker en we kwamen laat aan in Entebbe.  Hier hebben we nog wat gedronken en hebben we afscheid genomen van de Maasjes (natuurlijk bleef Milotte nog). De komende dagen staan nog in het teken van Jinja, de toeristische attractie van Oeganda.
14 mei de dag begon met het uitzoeken van het busje. Al onze spullen eruit en onze koffers konden weer gewisseld worden. We hadden tijdens onze safari niet al onze koffers mee, en konden nu nog even wisselen met onze schone kleding. Na het ontbijt door naar Kampala om hier afscheid te nemen van Chris, en zelf door te gaan naar Jinja. De reis naar Jinja verliep erg vlot. We zijn hier naar Backpackers gegaan. Hier konden we ook dingen boeken voor de volgende dag. Bij Backpackers ontmoetten we Nash, hij was de manager van backpackers, een gezellige man die net zo goed een Braziliaan kon wezen. Reggae muziek en veel gezelligheid.  ’s Avonds hebben we gepoold met de andere gasten van backpackers en het personeel. Enorm gezellig!
15 mei Vandaag hebben we Jinja ontdekt. Op de boda naar de stad, waar de eerste kraampjes met heel veel souvenirs te vinden zijn. In de stad zelf hebben we gegeten bij Ozzie’s, dit had Chris ons aangeraden. Ozzie’s wordt gerund door een oud Deens vrouwtje die nog met alle liefde de lekkerste burgers voor je bakt. Een keuken waar Rob Geus niet vrolijk van zou worden, maar burgers waar je je vingers zo’n beetje bij zou opeten. Na dat onze magen weer waren gevuld zijn we op souvenir tocht gegaan. Ik kan je vertellen dat dat goed gelukt is. Met gevulde tassen gingen we terug naar Backpackers om ons klaar te maken voor de boottocht. Milotte, Remco en ik hebben een combo deal gemaakt met een boottocht over de Nijl en het raften van de volgende dag. Bart had alleen het raften. ’s Avonds hadden we dus direct een prachtige boottocht met zonsondergang over de Nijl. Vervolgens hebben we nog gezellig wat gedronken en zijn we op tijd richting bed gegaan. Morgen en spannende dag.. RAFTEN!
16 mei De dag begon met een ontbijt die we kregen bij het raften. Mee nemen in de bus en gaan. Eerst kregen we nog een helm en een reddingsvest. Richting de Nijl gingen we door verschillende dorpen heen waar het leven nog vrij primitief was. Je zag veel bananen plantages maar ook veel bomen met jackfruit. Het blijft bijzonder. Bij de Nijl aangekomen kregen we op het land nog verschillende instructies, maar ook in het water kregen we instructies. Hoe de boot weer in te komen, en wat te doen als de boot omslaat. Toen begon het echte avontuur. Wat enorm gaaf. Ik kan zeggen dat ik geraft heb op de Nijl. Bijzonder en enorm gaaf! Voor de sfeer impressie staan de foto’s in het mapje. Toen we weer op het vaste land aangekomen waren, hadden we nog een BBQ met alle mensen die hadden geraft. Heerlijk! Al snel gingen we weer terug naar de bus. Deze bus bracht ons naar een andere bus die richting red chili Kampala ging. Onze bagage zat ook al in deze bus dat was super geregeld! Weer terug naar Red Chili Kampala dus!
17 mei Na een nacht bij Red Chili Kampala te  zijn geweest hebben we hier nog even gezwommen en ons klaar gemaakt voor de reis terug.  ’s Middags zijn we weer richting het taxi park gegaan om vervolgens naar Entebbe te rijden. In Entebbe hebben we voor het laatste gegeten bij Java’s en zijn we maar wakker gebleven zodat dat ons weer in kosten scheelden. We hebben nog wat biertjes gedronken en gewacht tot Frank ons richting het vliegveld bracht. Op naar huis.. Na drie maanden Oeganda. Ik snap nu heel goed waarom mensen Oegande de parel van Afrika noemen, zoveel verschillende klimaten in 1 land en landschappen te vinden. Het is prachtig om te zien!

Ik wil iedereen bedanken die trouw mijn blog heeft gevolgd, die me berichtjes stuurden hoe het ging en mensen die aan me dachten! In het bijzonder wil ik nog een bedankje sturen naar de mensen die spullen voor het project hebben gedoneerd. De kinderen waren dol blij met de springtouwen, pennen, schriften en vele andere spulletjes. Er zijn dingen die ik zelf heb uitgedeeld, maar ook dingen die ik later Chris heb laten uitdelen. Hij heeft foto's gemaakt en deze mij toe gestuurd. De donaties worden gebruikt om kinderen te belonen met een goede cijfer lijst of een debat dat ze hebben gewonnen. 
Ik heb een geweldige tijd gehad in Oeganda, het project is een prachtig project om op te werken en het land is bijzonder mooi om door heen te reizen. Nu alles erop zit kijk ik met  trots terug op wat we ( ik denk dat ik ook voor Remco, Bart en Milotte mag spreken) hebben geleerd. Ik had graag nog wat langer gebleven, maar aan al het leuke komt een eind. Zo ook aan mijn reis. Ik zal nog regelmatig terug denken en de foto’s terug kijken naar de prachtige reis.

Na een lange tijd sluit ik dan ook mijn blog nu echt af. U hebt er even op moeten wachten, maar de foto’s laten zien dat het (hopelijk) het wachten waard was!

Groetjes,

Rosan