’t Is stil aan de overkant..

Ja ik leef nog en zit nog steeds op dezelfde plek. De afgelopen weken is er niet heel erg veel bijzonders gebeurd. Ik kon wel een verhaal schrijven, maar veel bijzonders zal er dan niet instaan.
De stage is voorbij en de afgelopen weken stonden voornamelijk in het teken van werkstukken bijwerken en relaxen. De zon schijnt regelmatig de afgelopen weken dus Milotte en ik zijn regelmatig in onze bikini te vinden om nog iets wat van de Afrikaanse zon mee te pakken.

Ik zal een paar hoogte punten van de afgelopen week met jullie delen. Aangezien ik er vanuit ga dat jullie niet zitten te wachten op een reisverhaal waar ik al mijn pabo opdrachten uitleg. Mocht u het wel willen, mail gerust..
op 15 april vertrok het koor naar Nederland. De dag ervoor hebben Chris, Bart, Remco en ik de kinderen een spoedcursusje Nederland gegeven. Hoe gebruik je eigenlijk een Westers toilet, moet je dan op de bril gaan staan en dan gaan hurken. En als je klaar bent loop je dan weg of moet er eerst nog wat gebeuren? Water uit de kraan kan je drinken en als je iemand een hand geeft, geef je iemand een stevige hand die je niet blijft vasthouden, maar los laat. Afval gooi je niet zo maar van je af, maar doe je in de prullenbak. Zodra het daar in zit pak je het er niet meer uit. En zo hebben we een middagje voor de kinderen georganiseerd, om ze iets wat meer van Nederland te laten ervaren.
Ook onze echte laatste stagedag was aangebroken. Ik heb mijn lessenserie afgemaakt en de kinderen die mij geholpen hebben een schriftje gegeven. Prachtig om te zien hoe blij ze daar mee waren!
In mijn foto albums heb ik een apart mapje met de lessenserie gemaakt. Het was een enorm leuk project met als hoogte punt naar Bukomansimbi. Voor sommige kinderen de eerste keer.. Bijzonder.. Ik heb de kinderen een speech laten schrijven, ze moesten zich verkiesbaar stellen als president van Bukomansimbi. Sommige kinderen hadden erin gezet dat ze zo blij waren dat ik ze mee had genomen naar het dorp. Zo schreef één van de jongetjes aan het eind van de les ‘Good Aunts’ op het bord (Milotte hielp met die les om foto’s en filmpjes te maken) geweldig om te zien.
Om onze laatste weken hier in Bukomansimbi nog iets te doen met de school hebben we in de toetsweek van de kinderen met de kinderen touwtje gesprongen. De gedoneerde springtouwen werden met alle plezier aangenomen en er werd druk gesprongen. Sommige kinderen gingen met z’n tweeën springen, anderen maakten het springtouw langer en deden het met meer. Leuk om al die blije kids actief te zien!
Om het termijn feestelijk af te sluiten is er aan het eind van elk termijn een feestje voor de leerkrachten bij Chris boven. Er is veel eten (dat overigens veel te laat kwam), een DJ team (waarvan er twee rond zaten te kijken en de ander een keer een plaatje aanklikte, de welbekende sirene er door heen gooide en af en toe versnelde) en veel gezelligheid. 2 biertjes per leerkracht was de regel, Bart heeft de hele avond op gelet zodat er genoeg was voor iedereen. Leerkrachten probeerden met smoesjes nog wat los te krijgen, maar dat lukte vaak niet. Er werd veel gedanst zoals dat gaat hier als je een feestje hebt. De bekende hitjes als ‘Murder she wrote’ en ‘We’re going to Ibiza’ werden volop gedraaid. Om half 12 was het feest voorbij en begon het opruimen. Naja verplaatsen van de spullen zodat het de volgende dag wel weer opgehaald kon worden. Het bijzondere is dat leerkrachten gewoon weggaan zonder iets te zeggen. Plots stonden we (Milotte, Remco, Bart en ik) nog alleen met de DJ die ook rustig alles aan het inpakken was (en één bedacht nog maar eens wat te gaan eten). Al met al was het een bijzonder maar zeer geslaagd feest!
De rest van de week stond weer in het teken van het bijwerken van opdrachten. In het weekend zijn we naar Masaka geweest waar we weer eens flink hebben genoten van de zon en van het zwembad. Slapen bij Villa Katwe en de volgende dag boda rijden. Ik wou dit keer eens wat meer van het uitzicht zien. We rijden langs prachtige vlaktes, maar als je zelf rijdt ben je zo geconcentreerd op de weg dat je amper wat ziet. Dus ik ben met de camera bij Chris achterop gegaan om vervolgens heerlijk rond te kijken. Aangekomen bij Lake Nabugabo hebben we genoten van fish and chips (de vis die overigens gevangen wordt en vervolgens de frituurpan in gegooid) en van alles wat we zagen. Het was een beetje soort strekdam bij de Beulacke, maar dan anders.
Afgelopen maandag was het natuurlijk koningsdag. Heel Nederland was oranje gekleurd en genoot van de vele festivals en markten. Wij zijn met Robin (de eigenaresse van Villa Katwe) naar Kampala gegaan. Het fijne is dat zij en haar vriend een eigen auto hebben hier en het reizen dus veel sneller gaat dan met het openbaar vervoer. Aangekomen in Kampala hebben we eerst heerlijk geluncht en zijn we daarna doorgereden naar Red Chili. Hier hebben we de middag nog even rustig door gebracht in de zon. Eindelijk heb ik weer beachvolleybal gespeeld. Het enige nadeel was dat het zand te vergelijken is met Lemmer strand, waar veel schelpen en steentjes in liggen. Na één duik lag mijn been dus ook al weer open. Maar met wat schaafplekjes kan je prima door spelen dus de wedstrijd eerst afgemaakt en daarna nog maar eens lekker bij de zwembad rand gezeten.
Na de pizza hebben we ons klaar gemaakt om richting het huis van de Nederlandse ambassadeur te gaan. Hier werd een feest georganiseerd voor Nederlanders in Oeganda. Bizar om ineens weer zoveel Nederlands pratende Mzungu’s bij elkaar te zien. Het feest was van 20.00 uur tot 23.00 uur en werd natuurlijk afgesloten in de Nederlandse kroeg hier in Kampala (Iguana). Veel Nederlandstalige hits zoals Guus Meeuwis en de woonboot kwamen voorbij. Geweldig om weer simpele muziek te horen die iedereen gerust mee kan zingen. Een prima avond dus.
Weer aangekomen bij Red Chili bleek de sleutel van onze dormitory nog binnen bij de receptie te liggen. Deze was vergeten om de sleutel aan de beveiligers te geven. Dus er werd iemand uit zijn bed geroepen om vervolgens onze sleutel te kunnen pakken. Een heel geregel dus ’s nachts na een feest. Maar alles kwam uiteindelijk goed.
De rest van deze week is het nog heel even knallen voor school om zaterdag weer richting Kampala te gaan. Onze rondreis gaat dan echt beginnen. We starten met een bezoekje aan de bioscoop en het casino, vanuit daar gaat onze reis verder…

Waarschijnlijk neem ik mijn laptop niet mee op reis, aangezien het de vraag is of we wel internet hebben. Dus jullie zullen dan weer weinig van me horen. Misschien is er ergens een computer waar ik een berichtje kan uploaden maar dat is afwachten. Het is eerst tijd om te genieten van de rondreis en alles wat we gaan zien!

Liefs,

Rosan