Waar blijft de tijd!?

Echt die tijd.. Die kan vliegen of zo iets.. Er gebeurt in ieder geval iets mee, waar door het bizar hard gaat! Voor mijn gevoel ben ik hier drie weken geleden aangekomen en heb ik nog een hele tijd voor me!
De waarheid is echter iets anders. We zijn hier ondertussen ander halve maand wat betekent dat we op de helft van ons verblijf in Oeganda zijn. We geven de komende twee weken nog les en  dan is het semester alweer voorbij. Rekent u even mee, dan is het ongeveer half april. Ik kom 19 mei weer terug, dus we hebben een volle maand om rond te reizen en dit prachtige land te zien!
Milotte is al druk aan het kijken naar dingen die we echt moeten zien, iets wat wij (Remco, Bart en ik) voor de tijd al vluchtig hadden gedaan. Het komt er op neer dat er nu gewoon plannen gemaakt moeten worden, rekening houdend met de lange reistijden tussen de steden.
Zoals het nu lijkt hebben we een mooie rit langs de rand van Oeganda voor de boeg. Vele meren, Murchison falls, Queen Elizabeth national Park, Bwindi impenetrable forest (hier zijn de gorilla’s!) en Kidepo valley national park hebben we nog te zien. Kidepo ligt helemaal in het Noorden van Oeganda is en het reizen er naar toe duurt al ander halve dag. Maar volgens National Geographic is het het mooiste natuurpark in Afrika. Veel toeristen zijn er niet en rondreizen door Oeganda gaan er niet langs, puur omdat het zo Noordelijk in Oeganda ligt. Op de terugweg naar Bukomansimbi gaan we nog langs Jinja (dé toeristenplek waar je alles kan doen, zoals raften, golfen etc.) en Kampala.
Al met al een rit die heel wat dagen in beslag neemt maar waar we wel enorm veel zin in hebben.
Voordat het zover is moeten we eerst nog 7 dagen les geven (komende maandag valt af aangezien het tweede paasdag is). Het blijft bijzonder waar die tijd blijft.
Maar goed, de week. Eigenlijk vrij simpel, niet zo heel veel bijzonders.
Dinsdag zou ik les geven aan groep 7, maar die bleken in eens toetsen te hebben (hey komt dit verhaal niet vaker voor?) dus ik ben foto’s gaan uitzoeken van de reis en ben mijn lessen serie voor Civics (specialisatie van de KPZ) gaan voorbereiden.
Woensdag hadden we regenvrij. Jawel, u leest het goed.. Regenvrij. Vanaf ’s morgens kwart over 7 tot 11 uur ’s morgens is het niet meer droog geweest. Aangezien de daken van de school van golfplaten zijn kan je elkaar onmogelijk verstaan. Het is niet een zacht buitje wat naar beneden komt, maar het komt met liters tegelijk! Het gat dat we naast ons huis hebben was veranderd in een zwembad. U moet u voor stellen dat dit gat 10 meter lang is, 3 meter breed en ongeveer 2,5 meter diep. Juist. Er valt echt genoeg! Deze dag hebben we dus nuttig opgevuld met opdrachten van de KPZ en wat spelletjes bij Chris.
Donderdag was weer een stage dag. Remco is begonnen met zijn lessenserie en Bart gaf nog een les in P6 (groep 7). Ik ben me weer bezig gaan houden met mijn lessenserie. Ik heb eindelijk een onderwerp gevonden waar de kinderen nog iets aan kunnen hebben: Toerisme in je district (provincie). Bukomansimbi is een district op zichzelf dus daar vallen leuke dingen uit te halen.
’s avonds hebben we bij het kinderkoor gekeken. Wat is dat enorm gaaf en wat trainen ze hard! Deze kinderen komen ook naar Nederland dus daar zal ik ze weer tegen komen. Wilt u meer informatie over het koor? Kijk dan op http://www.up4s.nl

En zo is het ook al weer goede vrijdag. Vanmorgen werd ik wakker met verschillende plaatjes van The Passion die gisteravond in Nederland op tv was. Zo te zien zijn de meningen weer flink verdeeld over hoe het gespeeld werd. Ik zal hem later terug kijken als ik weer in Nederland ben.
Ook werd ik wakker met het verschrikkelijke nieuws over de universiteit in Kenia. Afrika is groot en ik voel me nog niet onveilig hier in Oeganda, maar het idee dat ik nu ook in Kenia had kunnen zitten is toch best apart. Het blijft niet te begrijpen dat mensen dit iemand aan kunnen doen. Dit keer waren het studenten. Jongens en meiden van mijn leeftijd. Bizar. Je wordt van je leven beroofd omdat je geen tekst van de Koran kan opzeggen. In dat opzicht kunnen we nog veel leren van de cultuur in Oeganda, denk ik. Kids Gear (een Christelijke school, 25% van de leerlingen is moslim) staat naast een moskee. De moslims van Kids Gear en Hoy’s College gaan elke vrijdag naar deze moskee. Als je over geloof praat krijg je als antwoord: ‘Wij geloven allemaal in de zelfde God, De een noemt Hem Allah en de ander noemt Hem God. Iedereen heeft gewoon zijn eigen manier van geloven.’
Deze twee groepen leven rustig naast en bij elkaar. Prachtig om te zien dat het ook zo kan.

Dit vanavond gaat we naar Masaka, om daar weer eens te kijken in The Ambiance. Maar om eerst te genieten van een BBQ  bij Café Frikandellen. Ja, ondertussen wordt het onze stamkroeg ;)! Morgen weer rustig bijkomen bij het zwembad en weer boodschappen doen. Zo gaat ons verblijf rustig door met relaxte weekendjes en nog twee weken werken.

Ik ga de Ibis  voor ons huis maar eens verjagen, ze zien er nog wel oké uit. Maar het geluid dat ze maken is echt niet best…

Liefs,

Rosan