De week van dag tot dag..

De week van dag tot dag.. 16 tot 22 maart 2015.

Deze week was eigenlijk net vakantie. Om eerlijk te zijn heb ik deze week geen lessen gegeven. Maandag ochtend was Remco al eerder naar beneden gegaan om zijn les voor te bereiden. Hijgend kwam hij weer terug (tja, het blijft een steile berg omhoog) met het nieuws dat er plots twee toets dagen waren ingepland. Dus ja, maandag en dinsdag waren we vrij. Woensdag hebben we nog weer gekeken op Kids Gear maar zagen dat alle klassen aan het oefenen waren voor zondag. Zondag is Visitation day. Hierbij komen de ouders van de kinderen naar de school toe en voeren alle kinderen een stukje op. Dit kan playbacken zijn, een dansje, een versje, noem het maar op. Milotte en ik hebben ons maar gebogen over de laatste foto’s die we nog moesten maken van Kids Gear. Leuk om te doen, misschien leuk bijbaantje voor later.. Schoolfotograaf! Donderdag hebben we hetzelfde werk gedaan met de laatste klas. Zo was onze ‘werkweek’ ook al weer voorbij. Vrijdag kwam er al niet veel meer van ons terecht, eten op Kids Gear en dat was het dan wel zo’n beetje.
Niet dat ik ’s middags helemaal niks heb gedaan, ik ben deze week voornamelijk bezig geweest met de kpz (voor degene die het niet weet afkorting van Katholieke pabo Zwolle). Zo heb ik weer wat verslagen bijgewerkt en gingen ook mijn sollicitaties door.
Best apart solliciteren voor je WPO (je loopt je WPO in je laatste jaar van pabo, 2 dagen alleen voor de klas) via skype. Ik ben allang blij dat het mogelijk is, zo heb ik nu ook een WPO plaats gekregen bij de Mariabasisschool in Marknesse. Volgend jaar zal ik daar dus als juf van de middenbouw (de groep is nog niet bekend, waarschijnlijk groep 4, 5 of 6 ;)) te zien zijn.
Ons weekend was een stuk actiever…
Zaterdag.
Vanmorgen mochten we uitslapen. Naja uitslapen. Bart en Remco waren om twintig voor acht wakker en vonden het wel leuk om de top 10 van van alles te bespreken. Zo ging het van de grootste steden, naar beste films aller tijden. Maar goed, ik was dus ook mooi op tijd wakker. Rustig wakker worden, ontbijten en toen kwam Chris. Hij had de afgelopen week 4 boda boda’s (de welbekende motortaxi’s) voor ons geregeld.  Naja, eerst waren er twee. Na wat heen en weer gepraat werden er nog twee opgehaald uit het dorp. Voor een kleine €4,50 hadden we de motors voor vier uur tot onze beschikking. Na heel wat stuntelwerk om eerst die dingen eens aan te krijgen, mochten we eerst wat rondjes rijden rond ons huis. Bochtjes maken en erachter komen hoe je moest schakelen. Even ter info: mijn ervaring met scooters, motors en brommers is 0,0…
Goed, schakelen en bochtjes maken dus. De jongens hadden het ondertussen wel gezien en gingen alvast tanken. Na wat rondjes rijden dachten Milotte en ik het aardig door te hebben. Dus we raapten alle moed bij elkaar en dachten het maar eens omhoog te rijden richting het huis van Chris. Milotte ging dapper naar boven en kwam ook goed aan boven. Eenmaal boven was het nog wel een aardige stap om naar beneden te komen. Ach ik vond het eerst nog wel prima en reed eerst nog maar een rondje, dat was in ieder geval de bedoeling. Ik hoorde ineens pootjes op steen springen en daarna het geblaad van een geit. Ik keek opzij en zag dat een geit zichzelf bijna had opgehangen aan de bergwand. Zo snel als ik kon heb ik de boda uitgezet, op de standaard en ben ik naar boven gerend. Boven zag ik dat de geit zichzelf had vast gemaakt aan een boomstam en waarschijnlijk zonder dit te weten naar beneden gesprongen. Na deze strakke actie (tenminste dat vond ik zelf) ben ik nog maar eens vol zelfvertrouwen op de boda gestapt en raapte ik ook al moed bij elkaar om naar boven te rijden. Persoonlijk dacht ik dat ik beter kon rijden. Ik kwam namelijk niet veel verder dan de greppel naast de weg. Mijn boda kon niet meer voor of achteruit. Maar goed ik stond nog ;)! Het hielp om de boda uit te zetten en dan naar achter te duwen om zo weer rustig de berg af te rijden. Milotte had ondertussen de boda ook uitgezet en kwam met piepende remmen (hmm ja motorolie kennen ze hier niet volgens mij) naar beneden. Blij dat we weer beneden waren hebben we daar nog maar een paar rondjes gereden, ondertussen kwamen de jongens ook al weer terug. Dus nog een paar rondjes gereden en toen was het ook voor Milotte en mij tijd om naar beneden te gaan. Ik zal alle details besparen, maar dit ging nog niet zonder dat de motor 30x uitviel en een paar slippartijen. Ik wil hierbij wel opmerken dat niemand echt onderuit is gegaan.
Eenmaal aan het rijden moet ik zeggen dat dit enorm tof was. Ik kan niet zeggen dat ik heel veel van het landschap heb gezien (Ik lette op de weg, dus heb een goed excuus), maar de ervaring om op een motor te rijden was wel enorm gaaf. Door de bananen plantages, koffie plantages, thee plantages en moeras was het een enorm toffe ervaring. Zandweggetjes, die berg op en berg af gaan. Rond de middag zijn we even gestopt in een dorpje waar ik de naam niet meer van weet, en al helemaal niet kan uitspreken. Het betekende in ieder geval rotte tanden. Dus. Het dorpje bestond uit 7 huisjes en 1 winkeltje. Oftewel, 1x gas geven en je was er door heen. Maar goed, hier hebben we wat fris gedronken en daarna zijn we verder gereden richting de thee fabriek. Waarschijnlijk gaan we hier nog wel een keer kijken, maar aangezien we geen afspraak hadden gemaakt kon dat deze keer niet. Richting de theefabriek heb ik eens het gas vol aangezet. Eens kijken hoe hard ik kon rijden. Chris met verbazing achter latend (ja, ik was degene die het langzaamste reed overal) even een stukje flink door gereden. Prachtig om te doen. Maar goed na een tijdje kwam ook de thee fabriek in zicht.
Ondertussen was het alweer tijd om terug te gaan richting Kids Gear. Na een prachtig stuk door eucalyptus bossen over (natuurlijk) onverharde wegen kwamen we weer aan bij Kids Gear. Weer terug schakelen in z’n één en hop de berg op richting ons huisje.
Eenmaal thuis aangekomen zagen we pas hoe smerig (en verbrand) we waren. Bruine strepen op mijn armen van het stof, tijd om te douchen en de tas te pakken om richting Masaka te gaan om boodschappen te halen.
Nadat ik uit de  douche kwam werden de boda’s weer opgehaald. Opvallend puntje dat de mannen eerst in de tank keken en verbaast waren. Hun eerste reactie: Er heeft nog nooit zoveel benzine in de tank gezeten. Waarnaar de andere mannen ook snel richting de boda’s gingen om te checken hoeveel benzine nog in hun boda zat. We hadden wat extra in de tank gegooid (voor €3 getankt), de boda’s rijden enorm zuinig dus er bleef hoe dan ook genoeg benzine voor ze over. Zo weten we in ieder geval de volgende keer dat we ze maar hoeven te bellen en dat ze dan na 3 minuten voor ons staan. 
Om half 5 zijn we eens riching Masaka gegaan om de boodschappen bij elkaar te zoeken. Na dit voor elkaar te hebben gekregen, hebben we gegeten bij Café Frikandellen. Een Deens restaurant in Masaka. Wauw, wat kan je daar goed eten. We hebben ons heerlijk vol gegeten met biefstuk en frietjes. Na het eten hebben we nog even gekeken in de craft (souvenir) shop waar ik weer eens een tof armbandje heb gescoord.
Na het eten weer terug naar Bukomansimbi om nog even met de familie te skypen. Geweldig om iedereen weer even te spreken. (Bas was jarig dus de familie kwam langzaam aan binnen). Femke hadden ze op de televisie geprojecteerd en ik kwam er op de iPad naast te staan.
Gezellige afsluiting van één van mijn mooiste dagen hier in Oeganda!
Zondag.
Visitation day. Ouder dag. Vday. Een dag waar de ouders van de kinderen komen kijken naar stukjes van de kinderen. Het zou officieel beginnen om 10.00 uur maar uit eindelijk werd het toch half 12. African time. Het was enorm leuk om te zien wat alle klassen deden, al duurde alles wel enorm lang. Om drie uur kon er eindelijk gelunched worden. Na de lunch was het tijd om het grootste gedeelte van dit stuk te schrijven, eerst bij ons beneden en later bij Chris. Onder het genot van vers gebakken stroopwafels, gemarineerde kippenvleugeltjes en voetbal was dit zeker geen straf. Al hoewel de voetbal van mij niet persé had gehoeven.
Maandag
Aangezien het internet in Bukomansimbi niet altijd even goed werkt, kan ik dit stuk pas vandaag online plaatsen. Vandaag gingen de lessen goed. P3 (groep 4) blijft enorm enthousiast als ik ze uit de les mee neem. P5 (groep 6) is wat minder actief. Maar goed, zolang de kinderen met een glimlach de les uit gaan vind ik het prima. Het springen op cijfers is een groot succes. Dit doe ik veel met p3. Vandaag had ik en hinkelveld gemaakt op de grond (tekenen op de grond kan hier gewoon in het lokaal J) Hier ben ik met de kinderen op en neer gaan springen. Nadat dit was afgelopen hebben we de dobbelsteen gegooid, en hebben we daar sommen mee gemaakt. De laatste keer kon dit met 6 cijfers! De kinderen gingen met een grote glimlach de deur uit, wat maakte dat mijn dag goed begon!

Ik spreek jullie vast weer, via de reacties op de blog, mailtjes, appjes of via Skype.

Liefs, Rosan